Hit helga Tré
Burzum
ÞAr var Draupnir
Ok Dolgþrasir
Hár, Haugspori
Hlévangr, Glóinn
Dóri, Óri
Dúfr, Andvari
Skirfir, Virfir
Skáfiðr, Ái
Alfr ok Yngvi
Eikinskjaldi
Fjalarr ok Frosti
Finnr ok Ginnarr
þAt mun æ uppi
Meðan öld lifir
Langniðja tal
Lofars hafat
Unz þrír kvámu
Ór því liði
Öflgir ok ástkir
Æsir at húsi
Fundu á landi
Lítt megandi
Ask ok Emblu
Örlöglausa
Önd þau né áttu
Óð þau né höfðu
Lá né læti
Né litu góða
Önd gaf Óðinn
Óð gaf Hænir
Lá gaf Lóðurr
Ok litu góða
Ask veit ek standa
Heitir Yggdrasill
Hár baðmr, ausinn
Hvíta auri
þAðan koma döggvar
þÆrs í dala falla
Stendr æ yfir grænn
Urðarbrunni
ÞAðan koma meyjar
Margs vitandi
þRjár ór þeim sæ
Er und þolli stendr
Urð hétu eina
Aðra Verðandi
- Skáru á skíði, -
Skuld ina þriðju
þÆr lög lögðu
þÆr líf kuru
Alda börnum
Örlög seggja
ÞAt man hon folkvíg
Fyrst í heimi
Er Gullveigu
Geirum studdu
Ok í höll Hárs
Hana brenndu
þRisvar brenndu
þRisvar borna
Oft, ósjaldan
þÓ hon enn lifir
Heiði hana hétu
Hvars til húsa kom
Völu velspáa
Vitti hon ganda
Seið hon, hvars hon kunni
Seið hon hug leikinn
Æ var hon angan
Illrar brúðar
ÞÁ gengu regin öll
Á rökstóla
Ginnheilög goð
Ok um þat gættusk
Hvárt skyldu æsir
Afráð gjalda
Eða skyldu goðin öll
Gildi eiga
