Xalbadorren heriotzean
Herrikoiak
adiskide bat bazen
benetan bihozbera
poesiaren hegoek
sentimenduzko bertsoek
antzaldatzen zutena
plazetako kantari
bakardadez josia
hitzen lihoa iruten
bere barnean irauten
oinazez ikasia ikasia
nun hago, zer larretan
urepeleko artzaina
mendi hegaletan gora
oroitzapenen den gerora
ihesetan joan hintzana
hesia urraturik
libratu huen kanta
lotura guztietatik
gorputzaren mugetatik
aske sentitu nahirik
azken hatsa huela
bertsorik sakonena
inoiz esan ezin diren
estalitako hegien
oihurik bortitzena bortitzena
non hago
