Iluntzean
Ken Zazpi
egunero bezala,gehiegi pintatzen da
aurpegiko sufrimendua estali nahiean
ispiluen aurrean aurkitu ezinean izan nahi zuena astuta
burua, botaka
institutoko garaia pareta atzean erretako kanutoa
barruan, ohiuka
portale ilun haretan mutilari emandako lehen muxua
ilusio galduak irrifar behartuak
jipoitutako bihotzean mindute eztanda sentitzeko ezina zauri guztiak mina geroari jaurte tiratuz
isilik irauten betiko minimoetan eguna iluntzean
mundakako portuan zigarro bat eskuan urrutira ihesi doa olatu gainean bere izarra aurkitu gehiago ez sufritu irrifarre egin bizirik sentitu
mundakako portuan zigarro bat eskuan urrutira ihesi doa olatu gainean bere izarra aurkitu gehiago ez sufritu irrifarre egin bizirik sentitu
mundakako portuan zigarro bat eskuan urrutira ihesi doa olatu gainean bere izarra aurkitu gehiago ez sufritu berriro sinestu bizirik sentitu
