Canzón de Cuna Para Rosalia Castro, Morta

Érgue-te miña amiga
que xa cantam os galos do dia!
Érgue-te miña amada,
porque o vento muxe coma unha vaca!

Os arados van e ven,
dende Santiago a Balén
Dende Belén a Santiago
Un anxo vai nun barco
Un barco de prata fria
Que traia a door de Galícia
Galícia deitada a queda
Transida de tristes ervas
Ervas que sobren téu leito
E a negra fonte dos teus cabelos
Teus cabelos van à mar,
onde as nuvens teñem seu nídio pombal

Érgue-te miña amiga
que xa cantam os galos do dia!
Érgue-te miña amada,
porque o vento muxe como una vaca