Het erfje in Banjoewangi
Wieteke Van Dort
Op een erfje met wat bomen
Stond een woning, laag van bouw
In de propere vertrekken
Woonde een oude, wijze vrouw
In de jaren der verstoting
Om het bloed van vaders kant
Zijn de kinderen vertrokken
Ver van hun geboorteland
En zij namen bij het heengaan
Omdat het niet anders kon
Afscheid van het kleine erfje
In de warme tropenzon
Op dat erfje, met wat bomen
Dat zoveel vertellen kan
Bleef zij trouw aan eigen bodem
En de rustplaats van haar man
In die aarde die hij liefhad
Waar hij werk en vrede vond
Rustte hij, met wie het leven
Haar tot in de dood verbond
Op dat erfje, met wat bomen
Dat zoveel vertellen kan
Bleef zij trouw aan eigen bodem
En de rustplaats van haar man
