De la ausencia y de ti, Velia

nu blijft er alleen nog over om als minnaar te zoeken naar de ademhaling
niet naar de kaarten te kijken, gewoon bij mezelf te blijven
bepaalde straten niet te lopen, vergeten dat het ooit van mij was
eens een bepaald boek
of het nummer te maken
en je te zeggen dat alles hetzelfde is
de stad, de vrienden en de zee
wachtend op jou
wachtend op jou
ik blijf Teté horen week na week
weet je nog van daar?
vandaag sprak ze over geweren, afscheid nemend van doden
ik weet dat ze van me houdt
daarom voel ik je misschien in haar kamer
ook al ben je er nu niet
het is voelbaar in het gesprek
of is het dat ik de indruk heb
van de afwezigheid en van jou
van de afwezigheid en van jou
ik wil geen mislukking in de wijze misdaad
van het herinneren
of in het onvermijdelijke defect dat is
de nostalgie naar dingen
klein en dom
zoals in de drukte
dat je op mijn voeten trapt
en lachen, en lachen, en lachen
ochtenden zonder te gaan slapen
ja; het is anders zonder jou,
heel anders zonder jou
de ideeën zijn vandaag de dag kogels en ik kan niet
bloemen voor jou gebruiken
vandaag zou ik oud en heel wijs willen zijn en je kunnen zeggen
dit wat ik hier niet heb kunnen zeggen
praten als een boom
met mijn schaduw naar jou toe
als een boek gered uit de zee
als een dode die leert te kussen
voor jou, voor jou
voor jou, voor jou