Oye!

Ik heb de tijd verloren
Ik heb wonden gewonnen
We zullen het in een ander leven krijgen
Je ging weer weg, maar je komt niet terug
Als stof lost je op
Je weet niet hoeveel, ik heb dagen doorgebracht
Denken dat het nachtmerries waren
En als het dat was, word ik alleen maar wakker
Zie ik dat mijn bed een woestijn is

Hoor je niet dat, het is niet dat het niet meer pijn doet
Het is gewoon dat ik gewend ben geraakt om je niet te hebben
Deze pech is me overkomen
Steeds weer
Maar ik sta op terwijl ik mijn tanden op elkaar klem en het volhoud
Ik schrijf een nummer terwijl ik wacht

Je neemt de telefoon niet op
Dus heb ik geen andere keuze gehad
Dan je een brief in de brievenbus te doen
Waarin ik je om vergeving vraag
Ik geef je de helft van een hart
En ik zeg je dat je gelijk had
Lieve, wat moet ik doen?
Ik ben een zondaar, het is beter om te verliezen
Dan om met pijn van elkaar te houden
Lieve, steeds weer, lerend van de fout
De vis sterft door de mond en de bloem door het blad
En nu weet ik niet
Wat de anderen je vertellen, maar
Het is altijd winter, sinds we elkaar niet meer zien
Ik drink gewoon iets te veel
Om zo niet te veel te missen
En ik weet niet of het door schuld komt, dit zwarte lot
Van je rode lippen of je warme witte huid
Maar ik kan niet, schat, stoppen met van je te houden
Verdomme, Cupido en dit lot

Hoor je niet dat, het is niet dat het niet meer pijn doet
Het is gewoon dat ik gewend ben geraakt om je niet te hebben
Deze pech is me overkomen
Steeds weer
Maar ik sta op terwijl ik mijn tanden op elkaar klem en het volhoud
Ik schrijf een nummer terwijl ik wacht

Jij bent mijn duivel, ik hield van je vuur
Zelfs je herinnering blijft warmte geven
Je kwam van Miraflores, naar Monterrico
Je zegt dat je zelfs mijn adres bent vergeten
Het stortte in, we waren twee in een miljoen
Nu ben ik alleen op de bank
Waar ik liefde voor je maakte
En de waarheid is dat ik nooit veel van je vroeg
Ik was tevreden met je aan te raken voor de zee
Je taille danste, dat kan ik niet vergeten
Met jou wilde ik een gelukkig einde
Als ik de kans krijg, herhaal ik het
Steeds weer, steeds weer

Hoor je niet dat, het is niet dat het niet meer pijn doet
Het is gewoon dat ik gewend ben geraakt om je niet te hebben
Deze pech is me overkomen
Steeds weer
Maar ik sta op terwijl ik mijn tanden op elkaar klem en het volhoud
Ik schrijf een nummer terwijl ik wacht