zankyosanka

da-da-da-da-da

da-da-da, da-da-da-da

da-da-da-da-da

da-da-da, da-da-da-da-da

Wie heeft de strijd in zijn mouwen?
Gewoon daar, liefde neergelegd.
In de felle kleuren van de nacht,
Met de zilveren maan erbij.
Als een bal die door de lucht rolt,
Ben ik sterker geworden met elke struikelpartij.
Ik omarm al het licht, de pijn en de woede.

Als je niet gekozen wordt, kies dan zelf.

Laat je stem horen, laat het weerklinken,
Achter die nacht, waar tranen vervagen.
Laat het weerklinken tot in de verre horizon.
Wat wil ik spelen, aan wie wil ik het geven?
Het is goed om onzeker te zijn.
Hoe donker de emoties ook zijn,
Hoe lang de strijd ook duurt,
Zang en zankyosanka.

Alleen dansend in de lucht,
Als ik mijn lichaam niet kan veranderen,
Laat de felle kleuren maar komen,
De geschiedenis van de zinkende.

Wat er ook komt, hoe zwaar het ook is,
Met mijn borst vooruit, meer dan met woorden,
Volg ik gewoon het licht van de dromen die ik heb,
Ik ben hier niet gekomen om te vluchten.

Als je niet gekozen wordt, kies dan zelf.

Met een schorre stem, als een brandende bloem,
Als ik de duisternis verlicht,
Laat de te vage antwoorden maar los,
Tel de nachten en teken de ochtenden.

Helder klinkend als een melodie,
Hoe diep de spijt ook is,
Hoe hoog de grenzen ook zijn,
Ik veeg het weg, zankyosanka.

da-da-da-da-da

da-da-da, da-da-da-da

da-da-da-da-da

da-da-da, da-da-da-da-da