Internet Yamero (feat. Kotoko)

Het fenomeen van de internetengel
is een schattige regenboogkleurige bewijs van
moed en traditie die door de familie stroomt.
Een complex van alle transparante accounts.

Ik laat je vergeten
hoe deze klote, vieze, nare realiteit is,
ik ben de engel van de genade.
Het is een geheim voor alle volwassenen.

Maak je geen zorgen, je hoeft nergens bang voor te zijn.
Laten we deze SNS ontvluchten
en samen naar de zee gaan.
Internet, stop ermee!

Je doet alsof je het begrijpt,
maar je weet niets, jij.
Wat maakt je verdrietig?
Wat maakt je eenzaam? Ik hoor je.

Ik mis mensen,
ze zijn zo helend, in een loop.
Ik hou van de nacht,
maar alleen is het koud en bibberig.

Eigenlijk weet ik wat geluk is,
maar ik kan niet stoppen met doen alsof ik ongelukkig ben.

Ik geef niet op, geloof niet in de schijn,
hoeveel moeite ik ook doe,
het is een stap naar de hel.
Ik wil niet, ik ben al in de onderwereld.

De hel is afhankelijk van de situatie,
het is een valstrik van schijnheiligheid, een draad van wolken.
Het zou zo pijnlijk moeten zijn,
maar ik kan het internet niet stoppen.

Ik raak in extase, smelt in mijn dromen,
de schermen lichten op, de angst stopt niet.
Iemand, dood me, ik wil niet dood.
Ik wil de ochtend niet zien,
het is onmogelijk, ik ga dood, mijn hoofd barst.

Toch loop ik door deze chaos met de otaku,
om de unieke beelden hier te vinden.
Van dat vreselijke, chaotische internet
kwam deze prachtig mooie, giftige straling.

Ik heb therapie gehad,
de leraar zei dat ik moest stoppen met internetten.
Op het moment dat ik dacht dat ik jullie niet meer zou zien,
voelde ik een pijn in mijn borst.

Zelfs als de realiteit kapot gaat, denk ik dat dit goed is.
Ik herinner me de dag dat ik voor het eerst werd gevolgd,
hoe je me accepteerde zoals ik ben, die warmte.

Kleine dingen zijn nu niet meer belangrijk.
De internet is geweldig.

De extase spuit eruit, laat me zoete dromen zien,
ik voel de elektronische zee met mijn vingertoppen, internetjongen.
In de duisternis, waar verdriet rondwaait, internetspel.

Blijf naast me glimlachen, vergeet me niet, internetmeisje, zeker.

Ik wil dat het afgelopen is, een half jaar rommelen,
zeg het maar, ik heb lang niet gelachen.
Dit is geen grap, het is een paardenstaart, hoor je?

Hahaha, laat het omhoog gaan.

Het is onmogelijk, jij ook, ik weet het.
Ik ben de industrie, ik weet het.
In het Japans is het oké, ik ben een topmoeder (ik heb lang niet gelachen).

Ik wil dat het afgelopen is, een half jaar rommelen,
zeg het maar, laat het omhoog gaan.

Door het bleke licht van het scherm,
verzacht ik de eenzaamheid van de otaku.
Ik ben de internetengel.