A La Primera Persona

Aan de eerste persoon die me helpt begrijpen
Denk ik mijn tijd te geven, denk ik mijn geloof te geven
Ik vraag niet dat alles altijd goed gaat
Maar ik ben het zat om je zonder het te willen te verliezen (verliezen)

Aan de eerste persoon die me helpt om eruit te komen
Uit deze hel waarin ik zelf heb besloten te leven
Geef ik elke middag voor ons twee
Wat ik zeg is dat ik nu zelfs niet eens weet waar ik moet zijn

Het goud is voor wie het wil, maar als we het over gisteren hebben
Heb ik zoveel gedronken en heb nog steeds dorst
Jij wist het tenminste, jij zei tenminste niet
Dat de dingen niet waren zoals ze leken

Maar aan de eerste persoon die me helpt weer te voelen
Denk ik mijn leven te geven, denk ik mijn geloof te geven
Ook al ben jij niet de persoon die ik droomde, waarvoor dan?
(Wat moet ik doen? Niets)

Wat moet ik doen met de dromen?
Wat moet ik doen met die kussen?
Wat kan ik doen met alles wat we droomden?

Zeg me waar we het stoppen.

Waar moet ik de blik bewaren die je me ooit gaf?
Waar moet ik de beloftes bewaren, waar moet ik het verleden bewaren?
Waar moet ik, meisje, jouw manier van aanraken bewaren?
Waar moet ik mijn geloof bewaren?

Ook al zegt de mensen het, ik wil het niet horen
Er is geen grotere angst dan die je voelt als je niets meer voelt
Meisje, jij ziet het zo makkelijk, oh liefde!
Maar hoe makkelijker jij het ziet, hoe moeilijker het voor mij wordt

Aan de eerste persoon die me helpt om te lopen
Denk ik mijn tijd te geven, denk ik zelfs de zee te geven
Ik zeg niet dat het makkelijk is, maar, meisje
Nu heb ik zelfs niet eens een plek om te zijn

Aan de eerste persoon die me niet wil veroordelen
Denk ik de aanrakingen te geven die ik had bewaard
Ik vraag niet dat alles altijd goed gaat
Maar ik ben het zat om je te verliezen

En aan de eerste persoon die me naar de waarheid brengt
Denk ik mijn tijd te geven, ik wil niet langer wachten
Ik begrijp je niet als je met me praat, wat een pech!
En jij zegt dat het leven zulke sterke dingen heeft

Ik kan je vertellen hoe een vlam van binnen is
Ik kan je zeggen hoeveel zijn vuur weegt
En liefde in eenzaamheid is als een bodemloze put
Waar geen God bestaat, waar geen waarheden bestaan

Het is allemaal zo relatief, alsof we hier zijn
We weten het niet, maar, liefde, geef me bloed om te leven
Jij wist het tenminste, jij zei tenminste niet
Dat de dingen niet waren zoals ze leken

En aan de eerste persoon die me niet wil veroordelen
Denk ik de aanrakingen te geven die ik had bewaard
Meisje, jij ziet het zo makkelijk, oh liefde!
Maar hoe makkelijker jij het ziet, hoe moeilijker het voor mij wordt

Aan de eerste persoon die me niet wil veroordelen
Denk ik de aanrakingen te geven die ik had bewaard
Ik zeg niet dat het makkelijk is, maar, meisje
Nu heb ik zelfs niet eens een plek om te zijn
Zelfs niet eens een plek om te zijn.