Mi Marciana
Alejandro Sanz
Mijn Marsvrouw
En ik zweer dat als ik je gezicht zie, mijn ziel ontbrandt
En je haalt de zon tevoorschijn met je wimpers, de wereld bloeit op
En je laat een zakdoek vallen terwijl je loopt, mijn hand pakt het op zonder mij
Je hebt de meest frisse lach van alle fonteinen
Je bent de klank van het nest van mijn mussen
Je ruikt naar gras en je smaakt naar inkt en vlekken
Je bent de straal van mei, mijn letters, jouw crèmes, zingend in de auto
Wanneer we de stoelen bij elkaar schuiven, voel ik me zo onhandig
En je hebt omhelzingen bewaard die steden omarmen
Je hebt een kus van rijst en melk in de vallei
En je zegt dat je van Mars komt en weer
Zult terugkeren, kom op, dat je zult gaan
Maar soms, heel soms
Is wat er is, wat het lijkt
Soms lijkt het alsof je al bent vertrokken
Mijn vrouw
Mijn dappere dame kamt haar haar
De vlecht zoals de zeemeerminnen
En peddelt in het zand als je wilt
Oh, mijn vrouw
Je muntlippen staan je goed
Beter met de mijne als ze rollen
Beter je glimlach als ze bijt
Oh, mijn vrouw
Herinner je je nog toen de zonsopgangen begonnen?
Ik voel dat de ochtend ons sterker maakte
En daarna het rustige gesprek, tussen druppels, de kruimels deden hun deel
Daarna worden de stoelen bij elkaar geschoven, de stemmen vallen in slaap
En ik voel, de tranen vallen, maar ze hebben geen naam
En ik geloof dat ik je verwarring wegneem met een dans
Daarin schuilt de vrijheid
In niet opgeven om je meer te geven
Ik vind je leuk zoals je bent
Als jij hetzelfde voelt en wilt
Laten we vooruitgaan en tot het einde komen
Mijn vrouw
Mijn dappere dame kamt haar haar
De vlecht zoals de zeemeerminnen
En peddelt in het zand als je wilt
Oh, mijn vrouw
Je muntlippen staan je goed
Beter met de mijne als ze rollen
Beter je glimlach als ze bijt
Oh, mijn vrouw
Mijn vrouw
