Rosas

Op een dag zoals deze, waarop ik vaak denk
Vandaag is de dag dat ik het niet verwacht
We zijn elkaar tegengekomen
Je hebt besloten naar de blauwe oogjes te kijken die nu naast je lopen
Vanaf het moment dat ik je leerde kennen
Opscheppen met haast, tijd van stilte
Ik zweer je, tegen niemand heb ik ooit weer gezegd
Dat we het wereldrecord hebben in van elkaar houden

Daarom wachtte ik, met een nat gezicht, dat je zou komen met rozen
(Ja, duizend rozen voor mij)
Want je weet dat ik van zulke dingen houd
Het maakt niet uit hoe dom het is, zo ben ik nu eenmaal
En het lijkt me nog steeds onwerkelijk dat mijn leven ontsnapt
Verbeeldend dat je hier weer langs komt
Waar op vrijdagen elke middag, zoals altijd, de hoop zegt
Blijf stil en misschien wel

Tijdens een nacht ontsnapte een geeuw van de zon
Vroeg je me om je een kus te geven
Met hoe goedkoop ze zijn, schat
Wat kost het je om me stil te krijgen met zo'n kus?
Zes maanden gingen voorbij en je zei vaarwel
Het was een genoegen om elkaar in dit leven te ontmoeten
Daar bleef ik staan met mijn hand op mijn hart
En in de andere excuses die je zelf niet begreep

Daarom wachtte ik, met een nat gezicht, dat je zou komen met rozen
(Ja, duizend rozen voor mij)
Want je weet dat ik van zulke dingen houd
Het maakt niet uit hoe dom het is, zo ben ik nu eenmaal
En het lijkt me nog steeds onwerkelijk dat mijn leven ontsnapt
Verbeeldend dat je hier weer langs komt
Waar op vrijdagen elke middag, zoals altijd, de hoop zegt
Blijf stil en misschien wel

En ik begin te denken
Dat ware liefde alleen de eerste is
En dat ik begin te vermoeden
Dat de anderen, alleen maar zijn om te vergeten

Daarom wachtte ik, met een nat gezicht, dat je zou komen met rozen
(Ja, duizend rozen voor mij)
Want je weet dat ik van zulke dingen houd
Het maakt niet uit hoe dom het is, zo ben ik nu eenmaal
En het lijkt me nog steeds onwerkelijk dat mijn leven ontsnapt
Verbeeldend dat je hier weer langs komt
Waar op vrijdagen elke middag, zoals altijd, de hoop zegt
Blijf stil en misschien wel