Destino

Denkend dat de tijd verstreek
En zij nooit terugkwam
Liet ze de lucht grijs worden
Van binnen stierf hij af
Zoals een bloem sterft
En met het wachten kwam de leeftijd
En zo stierf hij

Met dromen bepaalde hij zijn bestemming
Maar hij wilde niet ontsnappen
Nooit wist men voor wie hij huilde
Hij wilde nooit praten
Vandaag vragen ze zich met grote droefheid af
Wie zijn hart heeft afgenomen
Wie met zijn vertrek heeft meegenomen
Al de moed om te liefhebben, om te liefhebben

Sinds hij alleen achterbleef
Vergeet hij te glimlachen
En daar in stilte wachtte hij, wachtte hij
En zo stierf hij

Met dromen bepaalde hij zijn bestemming
Maar hij wilde niet ontsnappen
Nooit wist men voor wie hij huilde
Hij wilde nooit praten
Vandaag vragen ze zich met grote droefheid af
Wie zijn hart heeft afgenomen
Wie met zijn vertrek heeft meegenomen
Al de moed om te liefhebben, om te liefhebben