L'Abitudine
Andrea Bocelli
De Gewoonte
Jij, voor wat je me geeft
Die extra emotie
Bij elk woord dat je zegt
Jij, waarschijnlijk jij
Ben je hier tot nu toe
Te lang alleen geweest
Tot je jezelf overtuigt, net als ik
Dat je ook alleen kunt zijn
Want de eenzaamheid
Die nooit glimlacht
Wordt de gewoonte
En niet de keuze die je maakt
Maar nu ik hier ben
Zal de wind draaien
En zal het makkelijker lijken
De tijd die komt
Het leven kan je verrassen
In alles wat het doet
En waar je het niet verwacht
Vind je het geluk
En ik ben hier bij jou
En ik laat je niet gaan
Ik vraag je om hier te blijven
En samen met jou te zijn
(En samen met jou te zijn)
Ja, nu ben jij er
In dromen en ideeën
In de verbeelding
Jij, die dicht bij me bent
(Zo dichtbij bij jou)
Die een deel van mij bent
(Zo binnen in jou)
Als een gevoel
Jij bent de woorden en de muziek
Voor een nieuw lied
Want de eenzaamheid
Zal het niet terugnemen
De zin om te glimlachen
(Nu, niet)
En het geluk
(Als je er bent)
Voor wat jij weet
(En dat weet je)
Voor wat je me geeft
(Jij ook)
Voor een eenvoudige liefde
Maar groter dan ooit
En het is geen gewoonte
De goedheid die je me doet
(Jij ook)
En de vreugde om je te leven
(Zolang je wilt)
Je naast me te hebben meer dan ooit
En nu zijn wij
(Ik en jij)
Zijn we alleen wij
(Alleen wij)
Zeker dat we ons niet verliezen
Dat we elkaar nooit verlaten
Een andere eenzaamheid
Zal ons niet terugnemen
En jij gaat nooit weg
Nooit