Romanza

Ik voel het al
Ik voel het al sterven
Maar het is rustig, het lijkt wel of ze wil slapen
Dan met haar ogen
Komt ze me zoeken
Dan haalt ze weg
Ook de laatste sluier
Ook de laatste lucht
Ook de laatste kus

Ah, misschien is het mijn schuld
Ah, misschien is het jouw schuld
En zo ben ik blijven denken

Maar het leven
Maar het leven, wat is dat?
Alles of niets
Misschien zelfs geen waarom
Met haar handen
Komt ze me zoeken
Dan omarmt ze me
Langzaam laat ze me los
Langzaam omarmt ze me
Langzaam zoekt ze me

Ah, misschien is het mijn schuld
Ah, misschien is het jouw schuld
En zo ben ik blijven kijken

En ze noemen het liefde
En ze noemen het liefde
En ze noemen het liefde
Een doorn in het hart
Die geen pijn doet

Het is een woestijn
Deze mensen
Met het zand
In hun hart
En jij
Die me niet meer ziet
Die me niet meer hoort
Had ik maar de moed
En de kracht om je te zeggen
Dat ik bij je ben
Wees gegroet, wees gegroet, wees gegroet, wees gegroet Maria

Ah, misschien is het mijn schuld
Ah, misschien is het mijn schuld
En zo ben ik zo gebleven
Ben ik zo gebleven

Ik voel het al
Dat ze niet meer kan voelen
In stilte
Is ze gaan slapen
Ze is al gaan slapen