Caruso

Daar waar de zee glinstert
En de wind hard roept
Is er een oud terras
Dichtbij de baai van Sorrento

Een man omarmt een meisje
Nadat ze had gehuild
Dan haalt hij adem
En begint te zingen

Ik hou zoveel van je
Maar zoveel, zoveel, weet je
Het is een keten nu
Die het bloed in mijn aderen doet smelten, weet je

Hij zag de lichten in de zee
Dacht aan de nachten daar in Amerika
Maar het waren alleen de lampen
In de witte spoor van een schroef

Hij voelde de pijn in de muziek
Stond op van de piano

Maar toen hij de maan uit een wolk zag komen
Leek zelfs de dood zoeter

Hij keek in de ogen van het meisje
Die ogen groen als de zee
Toen kwam er plotseling een traan
En hij dacht dat hij zou verdrinken

Ik hou zoveel van je
Maar zoveel, zoveel, weet je
Het is een keten nu
Die het bloed in mijn aderen doet smelten, weet je

De kracht van de lyriek
Waar elk drama een leugen is
Die met een beetje make-up en mimiek
Je in iemand anders kan veranderen

Maar twee ogen die je aankijken
Zo dichtbij en echt
Laten je de woorden vergeten
Verwarren je gedachten

Zo werd alles klein
Ook de nachten daar in Amerika
Je draait je om en ziet je leven
Als de witte spoor van een schroef

Maar ja, het is het leven dat eindigt
Maar hij dacht er niet veel aan
Sterker nog, hij voelde zich al gelukkig
En begon zijn zang

Ik hou zoveel van je
Maar zoveel, zoveel, weet je
Het is een keten nu
Die het bloed in mijn aderen doet smelten, weet je

Ik hou zoveel van je
Maar zoveel, zoveel, weet je
Het is een keten nu
Die het bloed in mijn aderen doet smelten, weet je