Pica Do 7
António Zambujo
Pica van de 7
In de vroege ochtend spring ik uit mijn nest
En ga naar de halte
Van de bandolete wachtend op de 7, maar niet voor de rit
Ik wilde het echt niet
Maar op een zekere dag zag ik hem voorbijrijden
En mijn sceptische hart, door een elektrische pica
Begon weer te dromen
Bij elke tik, die klinkt van de klik
Van die tang
Op een frenetische manier, raakt het sceptische hart in paniek
Als de trein ontspoort, mopperen de mensen
En ik blijf als een bel
Want een simpele rit in mijn geval
Is al het lot
Niemand gelooft in de staat waarin het komt
Mijn hart
Wanneer de 7 me pakt
Zelfs denk ik dat de kaart uit mijn hand springt
Want in de race van dit nutteloze leven
Geeft niets me de opwinding die de pica van de zeven me geeft
Wat een treurig lot en wat een ongelukkig pad
Mijn tijd kruisen
Met die van een werknemer van een tram van Carris
Als ik hem zou vragen
Of hij een vrij vervoer heeft voor het hart van iemand
Wie weet
Misschien maak ik zijn hart ook wel kapot
Niemand gelooft in de staat waarin het komt
Mijn hart
Wanneer de 7 me pakt
Zelfs denk ik dat de kaart uit mijn hand springt
Want in de race van dit nutteloze leven
Geeft niets me de opwinding die de pica van de zeven me geeft