El Fantasma

Ik vlieg door het raam, zoveel dagen zijn voorbij
Het doet me niet meer pijn, wat me gisteren nog kon storen
Het zijn lades die sluiten zodat niemand ze ziet
Het zijn woorden die ik niet kon zeggen

Maar het kan me niet meer schelen, want niets raakt me
En er leeft niets meer in mij
Ik zweef in de lucht sinds vanmiddag, toen mijn hoofd
Explodeerde

Nu is de vloer van wolken en ik kijk af en toe
Om je te bespioneren van waar ik ben
En ik zie, en ik vlieg
En ik zie, en ik vlieg

De buurt verlicht en de nacht wordt dag
Het straalt als een kerstboom
En ik ben hoog, heel hoog, en de lichten van de auto’s
Die af en toe stoppen, en weer optrekken

En ik zie de mensen rennen als een eindeloze choreografie
En ik ruik in een vliegtuigje, de geur van fugazzeta die mama maakt
En ik herinner me die dag dat je zei
Als je een vogel kon zijn, wat zou je dan doen?

Nu ik zweef en niet voel wat ik aanraak
En de mensen me niet zien passeren
Ga ik de kans grijpen om je te zoeken
En je vertellen hoe het hier is

Soms komt oma Yolanda langs
En gaan we samen wandelen
En de man van Pocha groet je
Die met me schaakt en ik kan niet winnen

En ga maar door met de jongen om de hoek
Die ik vanmiddag ga bezoeken
Ik blijf op je wachten, want niets haast me
En op een dag komen ze allemaal hierheen

En ik zie (en ik zie), en ik vlieg (en ik vlieg)
En ik zie (en ik zie), en ik vlieg (en ik vlieg)
En ik zie (en ik zie), en ik vlieg (en ik vlieg)
En ik huil (en ik huil) een beetje (een beetje)