Reproches

Ik wil geen verwijten meer
Vrouwen, vrouwen, meer vrouwen
Morgen ben je dood
En wat heb je?
Waar kom je vandaan?

Niemand kust onze rimpelige huid meer
Zie je het niet, we zijn niet jong, niemand wil je
Je hebt verloren wat velen hun hele leven hopen
Dat nooit komt, dat nooit in zicht komt

Willen dat je geliefd wordt zoals McGregor en Kidman
Niet alleen jezelf zoals Berma
Zoals de piano van Szpilman, tiquiriu Mandinga
Zoals Tomasa danste in de buurt van de Timba
De liefde is geen handtekening, open de deur Vilma!

En vertel me iets dat ons echt onderscheidt
Mijn fouten doden me, de successen verdoezelen niet
Verdoezelen niet, de ziel is niet dof
Ik ben de Jackass van de gevoelens
Als een Yamakashi door de muren van mijn binnenste

Bijna vind ik mezelf, maar uiteindelijk val ik
Val ik, raak ik kwijt, verlies ik anderen
Omdat ik ze niet beter behandel dan slecht
Vanavond zijn er geen verwijten, herinneren en proosten

Herinner je die nacht
Toen, toen we elkaar kwetsten
We gooiden duizend verwijten naar elkaar?
En we wisten niet, en we wisten niet te zwijgen
Het was een mooie tijd, zij is mulat

Ze speelde de maracas
Ik, de dichter, nam haar mee naar Caracas
Ons gekke leven
Ik kookte, zij de salsa, de goede
Ze is van Grana', maar lijkt van Havana

Ze leeft op aarde maar komt van de maan
Ze vraagt om een ring, maar ik hield de pen
Geef me een hapje, want mijn ziel stort in
Guajira

Herinner je die nacht, toen, toen we elkaar kwetsten
We gooiden duizend verwijten naar elkaar? En we wisten niet, en we wisten niet te zwijgen
Het meisje met de bloemen in het haar, met de sterrenogen
Troost voor een egoïstische en arrogante dronkaard
Geen haar hebben is als in de gevangenis zitten

Ik zweer het je, ik smeek je, dit schrijf ik niet blind
Prinses en bandiet, de jaloezie heeft ons gedood
Waarom is de verwijt altijd daar waar ik kom?
Familie, vrienden, degenen van wie ik hou
Ik heb geen gelijk en zij kunnen het niet zien

Ik moet mijn shit opruimen, vechten voor hen
Ik zweer op mijn doden dat ik het probeer
Dat ik me concentreer en ze schieten me neer
Dat als ik me terugtrek, ze me missen
Dat mijn hart nooit stopt

Verlies uren in goede tijden, in slechte tijden, verdomme!
Zelfs mijn woorden verdampen
Zij moet mijn destructieve gewoontes betalen
En wat kijk jij met je pathetische shit?
Veel mensen zouden wat zelfkritiek goed kunnen gebruiken

Dit is voor mijn mensen en voor mij
Zodat ik morgen gelukkig ben als ik mijn sporen zie
Mijn zeer geliefde zoon
Dat mijn handen zich in trots wrijven om wat ze deden
Dat mijn mond glimlacht om wat hij zei

Guajira, Guantanamera
Hoe lang wacht je op me? Punta galera
Een geluksvogel
De dag dat ik die brunette ving
Klonk de sirene

De klokken van de toren van de zeilboot
Gitana canastera gooide rozemarijn
Ik ben geen Romeo, maar mijn verzen zijn mooier
Jij en ik, als je wilt, vliegen we naar New York
Naar het heelal, zondag van takken
Geleid door de ritmes, vervloekte dichter

Ik trek haar jurk uit, het is mijn stijl
Fijn, jasje en een glas wijn, kom op, zeg het
Nog een nacht, nog een nacht, nog een nacht
Eten van haar snoep
Je laat me touché, geen verwijten
Geen Margaret Thatcher, het zoete leven

Zacht, zacht, zeg het, zeg het
Zeg dat ze niet weet wat deze jongen waard is
Mijn vers is subliem
Voor die brunette pleegde ik een misdaad
Bij God, zeg dat ze me moet liefhebben
Herinner je die nacht
Toen, toen we elkaar kwetsten
We gooiden duizend verwijten naar elkaar?
En we wisten niet, en we wisten niet te zwijgen