Devuélvemelo

Ik weet niet wat er zou gebeuren als mijn hoofd ontploft
Of ze me uit de auto zouden trekken of de handdoek in de ring gooien
Maar ik heb een mug die me de hele tijd steekt
Een beul die me onthoofdt zodat ik niet huil
Een huid zo dun dat watten me afschrapen
Een zwarte lijst waar mijn hersenen doorheen glippen
Een gebied waar een witte duif nooit vliegt
Tsjernobyl en zijn olifantenpoot zijn voor mij te kort

Wie ga ik voor de gek houden?
Als je me uit de ellende haalt en ik kan geen maat schrijven
Misschien is dit de prijs en niet door het altaar gaan
Ik ben vol leegte, maar ik heb tenminste maat

Ik heb het eerder gezegd (ik heb het eerder gezegd)
Je weet niet hoe het doet om zaken te doen met de dood
Je laat je adem achter terwijl je smeekt dat hij je meeneemt
Als een volslagen egoïst die niet weet wat hij heeft

(Geef het me terug, geef me terug, geef terug)
(Geef het me terug, geef me terug, geef me terug)
(Geef het me terug, mijn tijd, mijn tijd)
Nee, nee, nee

Geef het me terug, geef me terug, geef terug
Geef het me terug, geef me terug, geef me terug
Geef het me terug, mijn tijd, mijn tijd
Nee, nee, nee

Geef het me terug, geef me terug, geef terug
Geef het me terug, geef me terug, geef me terug
Geef het me terug, mijn tijd, mijn tijd
Nee, nee, nee

Ik heb de schors geopend en vandaag is mijn geest bloot
En hoewel het zichtbaar is, zul je nooit zien: Te koop
Ik heb geen recensies omdat niemand het zich kan voorstellen
Om mijn sombere straat van de ramp te bezoeken
Jij noemt me ongevoelig, jij noemt me een lafaard
Ik ben een vrije bij, God bevrijd me van de zwerm
Zie je niet dat er in deze kooi bijna niemand meer is?
Om je zaadjes te eten, geef ik de voorkeur aan verhongeren

Het is als, ingrijpen bij een suïcidale, die geen andere uitweg heeft
Niemand hecht de wond
Hij eet zijn ingewanden, drinkt zijn urine
Een voet op het perron en de andere in de adrenaline
Zeg het tegen je nicht, buurvrouw of vriendin
Dat niemand zich voor de aandacht van het leven berooft
Rome wilde niet eindigen in de ruïne
Het complex overwon, de woede overwon hem
De wrok overwon me, ik verloor de grip
Jij bent de stroom, ik een schip op drift
Ik geef de voorkeur aan sterven overdag
Ik geef de voorkeur aan sterven overdag
De nacht is mijn trouwe zwaardvechtmaat
De enige vrouw waarvoor ik zou doden
Ook al is ze in de open lucht ijskoud en kil
Laat ze me zo van mij voelen
Laat ze me zo van mij voelen
Het wordt zonde om melanine te hebben
Want ik leef op mijn manier zonder hypocrisie

Ik heb het eerder gezegd (ik heb het eerder gezegd)
Je weet niet hoe het doet om zaken te doen met de dood
Je laat je adem achter terwijl je smeekt dat hij je meeneemt
Als een volslagen egoïst die niet weet wat hij heeft

Geef het me terug, geef me terug, geef terug
Geef het me terug, geef me terug, geef me terug
Geef het me terug, mijn tijd, mijn tijd
Nee, nee, nee

Geef het me terug, geef me terug, geef terug
Geef het me terug, geef me terug, geef me terug
Geef het me terug, mijn tijd, mijn tijd
Nee, nee, nee