Epilogue: Young Forever

Het doek valt en ik ben buiten adem
Een verward hart laat een zucht ontsnappen
Had ik vandaag geen fouten gemaakt?
Hoe waren de gezichten van het publiek?
Toch ben ik gelukkig, dat ik zo ben
Omdat ik iemand kan laten schreeuwen
Met de echo's die nog niet zijn vervaagd
Sta ik nog steeds op het hete lege podium

Op het hete lege podium
Voel ik me angstig door de nutteloze leegte
Tussen de complexe emoties, op de levenslijn
Doe ik alsof ik minder voel dan ik ben
Het is niet de eerste keer, maar ik zou eraan gewend moeten zijn
Zelfs als ik het probeer te verbergen, lukt dat niet
Als het lege podium begint af te koelen
Laat ik de lege stoelen achter me

Nu troost ik mezelf
Ik zeg tegen mezelf dat er geen perfecte wereld is
Ik raak steeds meer leeg
Tot wanneer kan dit van mij zijn, het grote applaus?
Dit zegt tegen mij, onbeschaamd
Verhoog je stem, verder weg
Ook al zijn er geen eeuwige toeschouwers
Zal ik blijven zingen
Ik wil voor altijd de ik van vandaag zijn
Ik wil voor altijd jong zijn, aah

Voor altijd, we zijn jong
De bloemblaadjes vallen tussen de regen
Ik dwaal en ren door dit doolhof
Voor altijd, we zijn jong
Zelfs als ik val, pijn heb en lijd
Blijf ik eindeloos rennen naar mijn dromen

Voor altijd, altijd, altijd
(Droom, hoop, vooruit, vooruit)
Voor altijd, altijd, altijd, we zijn jong

Voor altijd, altijd, altijd
(Droom, hoop, vooruit, vooruit)
Voor altijd, altijd, altijd, we zijn jong

Voor altijd, we zijn jong
De bloemblaadjes vallen tussen de regen
Ik dwaal en ren door dit doolhof
Voor altijd, we zijn jong
Zelfs als ik val, pijn heb en lijd
Blijf ik eindeloos rennen naar mijn dromen

Voor altijd, we zijn jong
De bloemblaadjes vallen tussen de regen
Ik dwaal en ren door dit doolhof
Voor altijd, we zijn jong
Zelfs als ik val, pijn heb en lijd
Blijf ik eindeloos rennen naar mijn dromen