L'homme Et L'oiseau

Ik kijk naar ze fladderen
Die zwaluwen die om je heen cirkelen
Hoe ze elkaar zoeken in jouw blik
Zij die jouw liefde niet zullen krijgen
Het trekt ze aan als het licht
Die harten zoals jij, half gesloten
Maar mijn liefde, ga je gang, vertel ze
Dat je vogels niet kunt opsluiten

Ik bewonder je vanaf de aarde
Vliegend langs de kliffen
Hoe meer ik je zoek, hoe meer ik je verlies
In deze lucht van ijs en gloed

Jij die dingen weet die wij niet weten
Zoals de gekken, zoals de kinderen
Vertel me de wereld die je daarboven ziet
Vertel me wat er binnenin is

Oh, houd je vrijheid vast
Het is je lange wintermantel
Het is je genade en je last
Tussen de man en de vogel

Ik hou ervan je te verbeelden dansen
In de verte in deze eindeloze lucht
Dromen dat je op een dag me zult laten trouwen
Met je vlucht en je ontsnapping

Ik zal van jouw wezen een gijzelaar maken
Jouw lichaam, jouw lippen en op jouw rug
Zullen mijn vingers rivieren tekenen
Sporen van mijn klauwen op jouw huid

Ik zal je kussen (we zullen kussen)
Met zoveel woede (oh, zoveel woede)
Zodat jouw lichaam (zodat jouw uren)
Zich herinnert (zich herinnert)
Aan mijn waanzin, aan mijn gezicht
Dat mijn verlatenheid je bereikt

Je kunt daar op mijn lippen de wens drinken om de nacht vast te houden
Nooit meer zal de dag opkomen om onze schreeuwen niet te verstoren
Ik zal tussen mijn rondingen eilanden uitvinden om je te laten schuilen
Wanneer je te veel in een kooi zit, moet je je vrijheid terugnemen
Oh mijn liefde, mijn liefde, ik weet
Dat je snel weer zult vertrekken
Je kunt vogels niet opsluiten

Ik opende mijn ogen vanmorgen
En je was al vertrokken
De gordijnen wapperen in een tekening
Op mijn witte muren die een beetje vergeeld zijn
Als een zucht, ben je verdwenen
Midden in onze nacht
In welke armen ben je gevlogen
Naar welke nieuwe droom?