Göttingen

Natuurlijk, het is niet de Seine
Het is niet het Bois de Vincennes
Maar het is toch mooi, dat is zeker
In Göttingen, in Göttingen

Geen kades en geen deuntjes
Die zich beklagen en zich slepen
Maar de liefde bloeit er toch
In Göttingen, in Göttingen

Ze weten beter dan wij, denk ik
De geschiedenis van onze koningen van Frankrijk
Herman, Peter, Helga en Hans
In Göttingen

En dat niemand zich beledigd voelt
Maar de verhalen van onze kindertijd
Er was eens, begint
In Göttingen

Natuurlijk hebben wij de Seine
En dan ons Bois de Vincennes
Maar God, wat zijn de rozen mooi
In Göttingen, in Göttingen

Wij hebben onze bleke ochtenden
En de grijze ziel van Verlaine
Zij zijn de melancholie zelf
In Göttingen, in Göttingen

Wanneer ze ons niets kunnen vertellen
Blijven ze daar en glimlachen naar ons
Maar wij begrijpen ze toch
De blonde kinderen van Göttingen

En laat maar zitten voor degenen die zich verbazen
En dat de anderen me vergeven
Maar de kinderen zijn dezelfde
In Parijs of in Göttingen

O laat het nooit meer terugkomen
De tijd van bloed en haat
Want er zijn mensen die ik liefheb
In Göttingen, in Göttingen

En wanneer het alarm zou klinken
Als we de wapens weer moesten opnemen
Zou mijn hart een traan laten
Voor Göttingen, voor Göttingen

Maar het is toch mooi, dat is zeker
In Göttingen, in Göttingen

En wanneer het alarm zou klinken
Als we de wapens weer moesten opnemen
Zou mijn hart een traan laten
Voor Göttingen, voor Göttingen