L'aigle noir

Een mooie dag, of misschien een nacht
Bij een meer was ik in slaap gevallen
Toen plotseling, alsof hij de lucht doorboorde
En komend uit het niets
Schoot er een zwarte arend omhoog

Langzaam, met uitgespreide vleugels
Langzaam, zag ik hem draaien
Dichtbij mij, in een ruis van vleugels
Als gevallen uit de lucht
Vloog de vogel neer

Hij had ogen van robijnkleur
En veren van de nacht
Op zijn voorhoofd dat schitterde als duizend sterren
De koning van de vogels
Droeg een blauwe diamant

Met zijn snavel raakte hij mijn wang
In mijn hand gleed hij met zijn nek
Toen herkende ik hem
Opduikend uit het verleden
Was hij teruggekomen

Zeg, vogel, oh zeg, neem me mee
Laten we teruggaan naar het land van vroeger
Zoals vroeger, in mijn kinderdromen
Om trillerig te plukken
Sterren, sterren

Zoals vroeger, in mijn kinderdromen
Zoals vroeger, op een witte wolk
Zoals vroeger, de zon aansteken
Een regenkoning zijn
En wonderen maken

De zwarte arend in een ruis van vleugels
Nam zijn vlucht om de lucht te bereiken

Vier veren van de nacht
Een traan of misschien een robijn
Ik had het koud, er was niets meer over
De vogel had me achtergelaten
Alleen met mijn verdriet

Een mooie dag, of misschien een nacht
Bij een meer, was ik in slaap gevallen
Toen plotseling, alsof hij de lucht doorboorde
En komend uit het niets
Schoot er een zwarte arend omhoog

Een mooie dag, een nacht
Bij een meer, in slaap
Toen plotseling
Hij kwam uit het niets
Hij verscheen, de zwarte arend