I Giardini Di Marzo

De karretjes reden voorbij en die man schreeuwde 'ijsjes!'
Op de eenentwintigste van de maand waren onze centen al op
Ik dacht aan mijn moeder en zag haar kleren weer voor me
De mooiste was zwart met bloemen die nog niet verwelkt waren
Bij de uitgang van school verkochten de jongens boeken
Ik bleef kijken en zocht de moed om ze na te doen
Maar dan, verslagen, ging ik weer spelen met mijn gedachten en hun knaagdieren
En 's avonds vroeg je aan de telefoon: Waarom praat je niet?

Welk jaar is het, welke dag is het
Dit is de tijd om met jou te leven
Mijn handen trillen, zoals je ziet, niet meer
En ik heb in mijn ziel, diep in mijn ziel
Onmetelijke hemels, en onmetelijke liefde
En dan weer, weer liefde, liefde voor jou
Blauwe rivieren en heuvels en weiden
Waar mijn melancholie zoetjes rent
Het universum vindt ruimte in mij
Maar de moed om te leven is er nog niet

De tuinen van maart kleden zich in nieuwe kleuren
En de jonge vrouwen beleven in die maand nieuwe liefdes
Je liep naast me en ineens zei je: Jij sterft
Als je me helpt, ben ik er zeker van dat ik eruit kom!
Maar geen enkel woord verduidelijkte mijn gedachten
Ik bleef lopen, jou achterlatend als de actrice van gisteren

Welk jaar is het, welke dag is het
Dit is de tijd om met jou te leven
Mijn handen trillen, zoals je ziet, niet meer
En ik heb in mijn ziel, diep in mijn ziel
Onmetelijke hemels, en onmetelijke liefde
En dan weer, weer liefde, liefde voor jou
Blauwe rivieren en heuvels en weiden
Waar mijn melancholie zoetjes rent
Het universum vindt ruimte in mij
Maar de moed om te leven is er nog niet