La Collina Dei Ciliegi

En als je echt wilt leven
Een helderder en geuriger leven
Wis met moed
Dat pleidooi uit de ogen
Te vaak wijsheid
Het is slechts de meest stagnerende voorzichtigheid
En bijna altijd achter de heuvel
Het is de zon

Maar waarom
Wil je niet blauw en glanzend zijn?
Maar omdat jij dat niet wilt
Ruimte met mij
Vliegen rond traditie
Als een duif rond een ballon
Ingetoomd
En met een zwaai van de snavel
Goed opgelost
Boor hem en hij naar beneden, naar beneden, naar beneden?
En we zijn nog hoger
Zwevend over bossen met uitgestrekte armen
Een glimlach die hij niet heeft
Niet langer een gezicht, noch een leeftijd

En ademende briesjes die over landen waaien
Zonder grenzen en grenzen
We gaan weg en komen dan dichterbij
En hoger en verder
(Als je even je ogen sluit)
Nu kinderen van onmetelijkheid

Als je mijn gedachten volgt, als je mijn gedachten volgt
Je geeft gemakkelijk oude jaloezie op
Maar je beseft niet dat het alleen maar angst is
Wat vervuilt en doodt gevoelens?
Zielen hebben geen seks en zijn ook niet van mij

Nee, wees niet bang, je zult niet ten prooi vallen aan de wind
Maar waarom geef je mij niet
Jouw hand, waarom?
We zouden de heuvel op kunnen rennen
En tussen de kersenbomen zie je de ochtend
En de dag
En tegen een steen trappen
Overblijfsel van de hel
Rol het naar beneden, naar beneden, naar beneden
En we zijn nog hoger
Zwevend over bossen met uitgestrekte armen
Een glimlach die hij niet heeft
Niet langer een gezicht, noch een leeftijd

En ademende briesjes die over landen waaien
Zonder grenzen en grenzen
We gaan weg en komen dan dichterbij
En hoger en verder
Nu kinderen van onmetelijkheid