You Never Know

Op een dag dat ik met moeite glimlachte
Waarom is de nacht zo donker?
Het blijft me naar beneden trekken, naar beneden, naar beneden

Hmm, iedereen sprak zo gemakkelijk
Je zult het vast horen, niet lang meer
Ik heb genoeg gehoord, ik heb genoeg gehoord
Van de dingen die ik niet ben

Zelfs als de hele wereld verandert
Ben ik nog steeds zoals ik ben
De weg die ik loop, droomde ik van
Precies zoals toen
Precies zoals toen
Waar mijn dagen dansten
Blijf ik op die eerste plek staan

Maar je weet het nooit, tenzij je in mijn schoenen loopt
Je weet het nooit, mijn knopen zijn verstrikt
Want iedereen ziet wat ze willen zien
Het is makkelijker om me te beoordelen dan om te geloven

Die oude gedachten die ik diep verborgen hield
Houden me soms vast en kwellen me
Maar hoe meer dat gebeurt, hoe meer ik ga stralen, schat
Je weet dat ze geen kans maken tegen mij

Zondagavond
Ik ben door mijn bed opgeslokt
Ik heb alles door mijn hoofd
Vraag me af of ik moet proberen te doen alsof
De persoon die ik niet goed ken
Hoop dat iemand me herkent
Ik ben bang om mezelf te vinden

Naarmate dat licht helderder wordt
Wordt mijn schaduw ook langer
Als het te fel wordt
Zal ik dan achterom kunnen kijken?

Zelfs als de hele wereld verandert
Ben ik nog steeds zoals ik ben
De weg die ik loop, droomde ik van
Precies zoals toen
Precies zoals toen
Waar mijn dagen dansten
Blijf ik op die eerste plek staan

Maar je weet het nooit, tenzij je in mijn schoenen loopt
Je weet het nooit, mijn knopen zijn verstrikt
Want iedereen ziet wat ze willen zien
Het is makkelijker om me te beoordelen dan om te geloven

Die oude gedachten die ik diep verborgen hield
Houden me soms vast en kwellen me
Maar hoe meer dat gebeurt, hoe meer ik ga stralen, schat
Je weet dat ze geen kans maken tegen mij

Ik mag niet zinken, dat weet ik ook goed
Ik kan niet alleen maar naar de grond kijken
Aan de andere kant van de wolken
Schijnt de zon nog steeds

In het beeld dat ik heb getekend
Zelfs de gescheurde plekken
Laat ik alles los en kan ik lachen
Ik wil de delen van mezelf onder ogen komen die ik niet wil zien, eh

Ik herinner het me
Dus ik kom er wel doorheen
Laat mijn blauwe kamer vol bloemen bloeien
Ik zal altijd wachten

Maar je weet het nooit, tenzij je in mijn schoenen loopt
Je weet het nooit, mijn knopen zijn verstrikt
Want iedereen ziet wat ze willen zien
Het is makkelijker om me te beoordelen dan om te geloven

Die oude gedachten die ik diep verborgen hield
Houden me soms vast en kwellen me
Maar hoe meer dat gebeurt, hoe meer ik ga stralen, schat
Je weet dat ze geen kans maken tegen mij