L'albero Delle Noci

De bladeren zijn snel gegroeid aan de notenboom
En in jouw ogen, mama, straalt nu een klein vlammetje
Ik spring zoals altijd tussen het verleden en de toekomst
Schrijf liefdesliedjes op zoek naar een veilige haven
En als een boekhouder wankelend tussen geven en nemen
Maak ik dubbele boekingen zelfs met mijn hart

Hoe kan je zo diep vallen
Van een sterrenafstand
Deze woeste jaren zijn snel voorbij gegaan
En in mijn vaderhart is de wens nu op slot
En je hebt het geweldig gedaan op je eindexamen
De puntjes verbinden tussen mijn mond en de waarheid

Dat al deze liefde kan ik niet dragen
Want ik ken de afmetingen van mijn hart heel goed
En ik kan navigeren zelfs zonder poolster
Ik zou mijn stem willen veranderen
Ik zou willen zingen zonder woorden
Zonder te liegen
Uit angst om je pijn te doen

Ik zou je de liefde willen zingen, liefde
De duisternis die komt op de dag die sterft
Zonder te vallen
In de angst om je pijn te doen

Ik ben opgegroeid in een wrede aarde waar sneeuw zich mengt met honing
En goede mensen dragen doornenkronen op hun hoofd
En ik heb van jongs af aan het verschil geleerd tussen bloed en wijn
En dat een leven gebroken kan worden voor een stukje vlees of brood
En aan al dit geluk kan ik me niet aanpassen
Want ik ken de droom van de farao
De vette en de magere koeien
En dat je kunt vallen van een sterrenafstand

Ik zou mijn stem willen veranderen
Ik zou willen zingen zonder woorden
Zonder te liegen
Uit angst om je pijn te doen

Ik zou je de liefde willen zingen, liefde
De nacht die komt op de dag die sterft
Zonder te vallen
In de angst om je pijn te doen

Deze prachtige krullen zijn te snel gegroeid
En nu zie ik je lopen met je handje in dat van je moeder
En al dit geluk kan ik misschien dragen
Want je hebt de architectuur en de verhoudingen van mijn hart veranderd
En ik kan navigeren onder een nieuwe poolster