Reconvexo

Ik ben de regen die het zand van de Sahara
Over de auto’s van Rome laat vallen
Ik ben de sirene die danst
De onverschrokken Iara
Water en bladeren van de Amazone
Ik ben de schaduw van de stem van de matriarch van het Zwarte Rome
Je pakt me niet
Je komt me zelfs niet eens zien
Mijn geluid verblindt je, wat een sufferd, wie ben jij?
Die de swing van Henri Salvador niet voelde
Die niet de Olodum volgde die Pelô deed schommelen
En die niet lachte met de lach van Andy Warhol
Die niet, die niet en zelfs niet zei dat niet

Ik ben een sterke Afro-Amerikaan
Met een gouden oorbel in mijn oor
Ik ben de bloem van het eerste nummer
De oudste
De nieuwste zwaard en zijn snede
Ik ben de geur van wanhopige boeken
Ik ben Gitá Gogóia
Je oog kijkt naar me maar kan me niet bereiken
Ik heb geen keuze, wat een sufferd, ik ga het weggooien
Wie niet de novene van Dona Canô heeft gebeden
Wie niet de bedelaar Joãozinho Beija-Flor volgde
Wie niet hield van de subtiele elegantie van Bobô
Wie niet uit Recôncavo komt en niet reconvexo kan zijn