Nostalgias
Carlos Gardel
Nostalgieën
Ik wil mijn hart laten zwijgen
Om een gekke liefde te vergeten
Die meer dan liefde lijden is
En hier kom ik voor dat
Om oude kussen te wissen
In de kussen van een andere mond
Als zijn liefde maar een dagbloem was
Waarom is die dan altijd van mij
Die wrede bezorgdheid?
Ik wil voor ons beiden het glas heffen
Om mijn koppigheid te vergeten
En nog meer herinner ik haar
Nostalgie
Om haar gekke lach te horen
En te voelen naast mijn mond
Als een vuur haar ademhaling
Angst
Om me verlaten te voelen
En te denken dat een ander naast haar
Snel, snel haar van liefde zal vertellen
Broeder!
Ik wil me niet verlagen
Of vragen, of huilen
Of zeggen dat ik niet meer kan leven
Vanuit mijn treurige eenzaamheid
Zal ik de dode rozen zien vallen
Van mijn jeugd
Klaag, bandoneon, je grijze tango
Misschien raakt het jou ook
Een of andere sentimentele liefde
Huil mijn ziel van een marionet
Alleen en treurig deze nacht
Zwarte nacht zonder sterren
Als de glazen troost brengen
Hier ben ik met mijn slapeloze nachten
Om ze eindelijk te verdrinken
Ik wil het hart laten zwijgen
Om daarna te kunnen toosten
Op de mislukkingen van de liefde
Nostalgie
Om haar gekke lach te horen
En te voelen naast mijn mond
Als een vuur haar ademhaling
Angst
Om me verlaten te voelen
En te denken dat een ander naast haar
Snel, snel haar van liefde zal vertellen
Broeder!
Ik wil me niet verlagen
Of vragen, of smeken
Of zeggen dat ik niet meer kan leven
Vanuit mijn treurige eenzaamheid
Zal ik de dode rozen zien vallen
Van mijn jeugd