Poema Del Numero Cero

Eén wilde met niemand tellen
En één begreep niet waarom hij oneven was, als er voor hem iemand was
Eén wilde met niemand tellen
En één voelde dat na hem de oneindigheid was
En één was doodsbang voor het eeuwige, dus één
Dood van angst, keek naar nul
En toen één nul zag, dacht hij dat nul het mooiste getal was dat hij ooit had gezien
En dat, hoewel het voor hem kwam, het een geheel getal was

Eén dacht dat hij in nul de ware liefde had gevonden
Dat hij in nul zijn gelijke had gevonden
Dus besloot hij eerlijk tegen nul te zijn en te zeggen dat, hoewel hij een nul was
Hij de nul zou zijn die waarde en betekenis aan zijn leven zou geven
Dat het om de eerste plaats niet meer ging, dus moest hij een groot welkom geven
Samen waren ze pure vreugde en vulden ze elkaar aan

Eén had nul tolerantie voor alcohol, maar met nul
Kon hij een nul-bier drinken voor hun jubileum
Ook al moesten ze daarvoor een nul-datum in de kalender uitvinden
Nul was iets gesloten en had moeite met het representeren van teksten, maar
Samen met één, vormden ze de perfecte binaire code
Ze waren de cijfers van de buurt en verwerkten elke dag de liefde

Maar één weet niet wat hij heeft tot hij het verliest, dus één verloor nul
En tegen de tijd dat één het doorhad, telde nul al samen met min één
Die, ondanks dat hij negatief was, haar als een koningin behandelde
Nul vond het leuk dat min één origineel was
Een gat in min één, een streepje waarmee ze konden spelen
Nul vond het fijn dat min één niet gewoon één meer was, dat min één niet ordinaal was
Dat het juist competitief was en dat, wanneer ze één speelden, min één hem niet liet winnen
Nul voelde dat, in tegenstelling tot één, min één haar wel als een echt getal behandelde

En min één maakte geen bezwaren, noch probeerde hij nul waarde te geven door komma's tussen hen te zetten
Min één had geen complexen, en wanneer ze liefde bedreven
Vond min één het heerlijk om onder nul te zijn
En één, weer alleen, gescheiden als een eenheid
Zonder nul, verging zijn leven als een kaars
Zonder nul, maakte de tijd in hem indruk

En één begon te tellen, maar zonder nul vergat hij de kussen van nul
De seks met nul, de jaloezie van nul
En één begon te tellen, maar zonder nul
Eén vergat nul en zei vaarwel
Eén vergat nul en misschien zelfs de liefde
En begon te tellen tot wat hem het meest bang maakte: Tot de oneindigheid
Of misschien gewoon tot twee