La Petita Rambla del Poble Sec

Zittend op het plein bij de fontein
Hier wacht ik op je, alsof het de eerste bar is
De boheme, waar de blauwe straat begint
Dat is de kleine rambla van Poble Sec

Praat met me over de regen die gevallen is
Over natte beelden in de spiegels op het asfalt
Misschien is dat waarom het theater zo leeg is
Misschien is dat waarom ik vandaag zo lege handen voel

We zullen weer met onze voeten op het zand staan
Op het strand van Barcelona, een nacht in juli
En we zullen schrijven dat ze ons nooit meer het leven afnemen
Dat we de zeilen laten horen als we rumba's zingen in de haven

Praat met me over het leven dat nog moet komen
Over alle mannen die van andere mannen houden
Ik vraag je of de mensheid bestaat
Of we oorlog moeten verklaren aan een leger van onwetenden

Kijk, ik heb je al zien huilen
En geloof me als ik zeg dat ik hetzelfde voel
Wanneer je me de liedjes zingt terwijl je werkt
En me de twijfels aanwijst als hamers in mijn hoofd

We zullen weer met onze voeten op het zand staan

Terwijl in de keuken zich ophoopt
De borden en de glazen van het diner van gisteravond
Ik ben bang om deze leven op orde te krijgen
Of om het te doen als het al te laat is

Ik denk, wat een geluk om liedjes te hebben
Om je uit te leggen dat ik soms op de bodem zit
En de nodige energie te halen
Om te vechten en te overleven in deze verdomde wereld

We zullen weer met onze voeten op het zand staan