Et Pourtant
Charles Aznavour
En Toch
Een mooie ochtend, ik weet dat ik zal ontwaken
Anders dan alle andere dagen
En mijn hart eindelijk bevrijd van onze liefde
En toch.. En toch
Zonder spijt, zonder berouw, zal ik vertrekken
Ver weg voor mij, zonder hoop op terugkeer
Ver weg uit het zicht, ver weg uit het hart
Ik zal voor altijd vergeten
En jouw lichaam, en jouw armen, en jouw stem
Mijn liefde
En toch
Toch, ik hou alleen van jou
En toch
Toch, ik hou alleen van jou
En toch
Toch, ik hou alleen van jou
En toch
Ik zal, zonder een traan, zonder een schreeuw
De geheime banden die mijn huid verscheuren, losrukken
Me bevrijdend van jou om rust te vinden
En toch, en toch
Ik zou naar andere hemels, andere landen lopen
Vergetend jouw wrede kilheid
Met handen vol liefde
Zal ik het geluk aanbieden
En de dagen, en de nachten, en het leven
Van mijn hart
En toch
Toch, ik hou alleen van jou
En toch
Toch, ik hou alleen van jou
En toch
Toch, ik hou alleen van jou
En toch
Ik moet mijn rede wel terugvinden
Mijn onbezorgdheid, en mijn vreugdevolle impulsen
Dat ik voor altijd vertrek om aan jou te ontsnappen
En toch, en toch
In andere armen, wanneer ik zelfs jouw naam vergeet
Wanneer ik de toekomst weer kan overdenken
Zul je voor mij
Slechts een verre herinnering worden
Wanneer mijn pijn, en mijn angst en mijn tranen
Zullen eindigen
En toch
Toch, ik hou alleen van jou
En toch
Toch, ik hou alleen van jou
Toch, toch, ik hou alleen van jou
Toch, toch, ik hou alleen van jou
En toch
Toch, ik hou alleen van jou
En toch
