Tout S'En Va
Charles Aznavour
Alles Vergaat
Alles vergaat, alles sterft
Je geloof niet meer in ons geluk
En je wordt zonder reden of oorzaak
Nerveus en somber, Roos, Roos
Roos, Roos, ah ja! ik herinner me
Ik was wat, zeventien jaar, jij misschien iets minder
Toen je spijbelde en 's ochtends kwam
Om me je hart te brengen als een rozenknop
Roos, roos, liefde uit mijn verleden
Toen je me bezocht in mijn kamer op zolder
Vond ik dat je huid naar natte hooi rookte
En als ik je kuste... maar dat is een ander verhaal
Alles vergaat, alles sterft
Je wilt je deur voor mijn hart sluiten
Ik hoor de wind al opkomen
Om mijn dromen te verdrijven, Eva, Eva
Eva, Eva nog een herinnering
Die mijn hart verbrandde voordat het verzwakte
Ik dacht gek te worden, ik wilde sterven
Maar de tijd geneest alles, op een dag zonder waarschuwing
Eva, Eva om wild te bijten
In de vrucht van de liefde, breken we onze tanden
Als je me pijn hebt gedaan, heb ik toch
De herinnering aan de dagen... ik geloof dat ik verdwijn
Alles vergaat, alles sterft
Ik voel dat de angst in mij zich nestelt
Je hebt je koffer al ingepakt
En ik realiseer me, Lise, Lise
Lise, Lise waar ben je vandaag
Jij die overdag stierf om 's nachts weer te herboren
Jij die blootsvoets liep en droomde onder de regen
Haat de zon maar aanbidt de sneeuw
Lise, Lise en je bewegende haren
Fantastisch, onverwacht, half vrouw en half kind,
Die soms in mijn armen viel terwijl je snikte
Of heel hard lachte... waar was ik gebleven?
Alles vergaat, alles sterft
Ik ben niet meer dan een schaduw in jouw hart
En ik zie goed dat in jou alles zich voorbereidt
Voor andere veroveringen... Kate, Kate
Kate, Kate met het accent dat ik leuk vond
Die ondanks haar inspanningen, als ze sprak
Niet kon voorkomen dat ze het Frans verknalde
Die, hoewel ze Engels was, toch van klei was
Kate, Kate had duizend schatten
En roestvlekken sierden haar lichaam
Alsof haar ouders haar te lang buiten hadden gelaten
Te lang in de regen... het fragiele geluk
Alles vergaat, alles sterft
Maar de lente komt terug als overwinnaar
Met armen vol dromen en bloemen
En droogt onze tranen
En zaait in onze harten
Haar zaden van gekte
Zo gaat het leven