Belle

Claude Barzotti

Mooi

Mooi
Om de inktpotten leeg te schrijven
Door jou te willen beschrijven
Mooi
Om geen enkel woord te kunnen vinden
Om het te zeggen
Om de vogels hun vlucht te laten nemen
De tenoren van de tralies
Om je reflectie in het water te vervelen
En slechts een echo te zijn
Mooi
Als een rots, een oceaan, een glinstering van kristal
Die spettert om lood te redden
De haat en het kwaad
Om de blues te geven aan de spiegel
Aan de foto's in de lades
Mooi
Om emoties te geven
Aan de steden van beton

Mooi
Om niet te durven met haar te praten
Om niet te durven haar aan te spreken
Alsof het een doodzonde was
Om zo'n mooie schoonheid te benaderen
Maar ze ziet me niet
Toch weet ik al
Dat het zij is
Dat het ik ben
Mooi
Hoe moet ik het doen, zeg het me
Zodat ze me eindelijk ziet
Als ze moet vertrekken
Ga ik eraan dood

Mooi
Mooi om alle penseelstreken te schreeuwen
Om te willen tekenen
Met waterverf
Jouw eindeloze schoonheid
Om me wanhopig te laten voelen
Omdat ik niet kan zeggen
Hoe jouw schoonheid eruitziet
Zonder haar een beetje te verraden
Mooi
Mooi om het lichaam van de tirannen en beulen aan te raken
Om onze demonen, onze angsten te verjagen
Om de vlaggen te verbranden
Mooi
Om de stilte op te leggen
Aan de percussie, aan de trommels
Om de hoop terug te geven
Aan de uitgeslotenen van de liefde