Mai Più Come Te
Claudio Baglioni
Nooit Meer Zoals Jij
basta een kleinigheid een naam een handschrift
want elk hart heeft zijn eigen herinnering
je ziet altijd waar je een pagina scheurt
hoe het je aankijkt, een foto van gisteren
het regenseizoen komt hier aan
bij het station van mijn melancholie
en de lauwe regenbui van een traan valt
op jouw laatste stem die ik in de voicemail heb
nooit meer zoals jij
niemand anders ooit
want na jou
ja, ik werd verliefd
steeds meer op jou
meer dan je weet
en ook zonder jou
is hier jouw afwezigheid al
waarvan ik hou zoals jij
ik sluit mijn ogen en maak het donker in mij
en mijn geest is als de trein van zes uur
waarmee jouw lieve beeld naar huis terugkeert
in een stilte die je niet stil kunt houden
het is niet zozeer dit einde tussen ons twee
maar hoeveel van die ruïnes achter mij
en naast de stappen waarmee ik schaduwen van wolken trap
wanneer ik naar buiten ga om de restjes van gedichten weg te gooien
nooit meer zoals jij
niemand anders ooit
want na jou
ja, ik werd verliefd
steeds meer op jou
meer dan je weet
en ook zonder jou
is hier jouw afwezigheid al
waarvan ik hou zoals jij
en hoe het altijd te laat is om te houden van
en de liefde is de straf die je moet uitzitten
om niet alleen te willen zijn
en beter is het om te houden en te verliezen
dan te winnen en nooit te houden van
nooit meer zoals jij
niemand anders ooit
want na jou
ja, ik werd verliefd
en steeds meer op jou
meer dan je weet
en ook zonder jou
is hier jouw afwezigheid al maar
nooit meer zoals jij
en hoe het altijd te laat is om te houden van
en de liefde is de straf die je moet uitzitten
om niet alleen te willen zijn
en beter is het om te houden en te verliezen
dan te winnen en nooit te houden van
nooit meer zoals jij
niemand anders ooit
want na jou
ja, ik werd verliefd
en steeds meer op jou
meer dan je weet
en ook zonder jou
is hier jouw afwezigheid al maar
nooit meer zoals jij
