El Gran Varón
Willie Colón
De Grote Man
In de zaal van een ziekenhuis
Om 9:43, werd Simón geboren
Het is de zomer van '56
De trots van don Andrés om een man te zijn
Hij werd opgevoed zoals de anderen
Met strenge hand, met hardheid
Hij had nooit een mening
Als je groot bent, ga je studeren
Dezelfde troep als je vader
Hoor goed
Je moet een grote man zijn
Naar het buitenland, ging Simón
Ver weg van huis, vergat hij die preek
Veranderde de manier van lopen
Droeg een rok, lippenstift en een grote tas
De mensen zeggen dat, op een dag, zijn vader
Hem zonder aankondiging bezocht, wat een fout!
Een vrouw sprak hem aan
Ze zei: Hoi, hoe gaat het, papa? Hoe gaat het met je?
Je kent me niet, ik ben Simón
Simón, je zoon, de grote man
Je kunt de natuur niet corrigeren
Een kromme tak recht nooit zijn stam
Je kunt de natuur niet corrigeren
Een kromme tak recht nooit zijn stam
Je kunt de natuur niet corrigeren
Een kromme tak recht nooit zijn stam
Hij liet zich leiden
Door wat de mensen zeggen
Zijn vader sprak nooit meer met hem
Hij verliet hem voor altijd
Je kunt de natuur niet corrigeren
Een kromme tak recht nooit zijn stam
Klaag niet, Andrés
Klaag om niets
Als er citroenen uit de lucht vallen
Leer dan limonade maken
Je kunt de natuur niet corrigeren
Een kromme tak recht nooit zijn stam
En terwijl de jaren verstrijken
Geeft de oude man een beetje toe
Simón schreef hem niet eens meer
Andrés was woedend
Je kunt de natuur niet corrigeren
Een kromme tak recht nooit zijn stam
Eindelijk, er was nieuws
Over waar zijn zoon was
Andrés vergat nooit de dag
Van dat treurige telefoontje
In de zaal van een ziekenhuis
Overleed Simón aan een vreemde ziekte
Het is de zomer van '86
Bij de zieke in bed 10, huilde niemand
Simón, Simón
Simón
Je kunt de natuur niet corrigeren
Een kromme tak recht nooit zijn stam
Je moet medelijden hebben
Genoeg met de moraal
Wie zonder zonden is
Gooi de eerste steen
Je kunt de natuur niet corrigeren
Een kromme tak recht nooit zijn stam
Wie nooit vergeeft
Heeft een zekere bestemming
Om met bittere herinneringen
In zijn eigen hel te leven
Je kunt de natuur niet corrigeren
Een kromme tak recht nooit zijn stam
