Patto Saite Chitte Haini

Wie zegt dat je niemand pijn kunt doen en tegelijkertijd kunt eindigen
Dat is iets wat je vanaf het begin niet wilt, mede-petje

Zijn verlangen met jouw verlangen,
Verdrongen tot de smalle weg eindelijk open gaat.
Wie zegt dat je niet vervelend kunt zijn en eindigen,
Dat is iets wat je niet eens stilletjes mag hopen, mede-petje.

Trek je ogen open, laat ze vallen,
In een wereld waar je wordt gehaat en vergankelijkheid je aanvalt.
Die vriendelijkheid die je hebt, moet je niet vergeten,
Behalve dat ene woord dat zo vluchtig is.

Wie jij nu bent, kan niet verlegen of bescheiden zijn,
In de bloei die te kort is in deze vergankelijkheid.
Onnoemelijk veel ogen op het podium,
Nu ligt alles op straat.

Plotseling bloeien en vervagen tot as,
Verdwijnen zo maar,
De zon straalt voor je, gekleed in sensualiteit,
Op een podium waar de lentewind wild waait,
Verdwijnen alle ruis, het is stil en we lachen.

Als je hier bent, zeggen anderen wat een prestatie,
Luister goed.
Als je terugkijkt, kun je de sporen mooi maken,
Maar jij bent degene die het beëindigt,
Met jouw hand op die dag deed je het.

Zoveel stemmen en wensen,
Zullen je niet gemakkelijk vergeven.
Dus ga zo ver als je kunt, naar dat hoge doel,
Laat maar rollen, wat je ook tegenkomt.

Jullie zijn nu geen gewone ballen die hier passen,
Jullie zijn verrot vanbinnen maar willen nog fris zijn,
En zijn niet volwassener dan dat.
Onnoemlijk veel rechtvaardigheid kruist op het podium,
Nu ligt alles op straat.

Plotseling bloeien en vervagen tot as,
Verdwijnen zo maar,
De zon straalt voor je, gekleed in sensualiteit,
Op een podium waar de lentewind wild waait,
Verdwijnen alle ruis, het is stil en we lachen.

Plotseling bloeien en vervagen tot as,
Verdwijnen zo maar,
Voor de halfdoorzichtige morgen,
Trek je terug,
In deze open plek waar niemand de schuld kan krijgen,
Geef het alles wat je hebt, flamboyant,
Ver weg, naar de horizon.