Sete Pedaços de Vento

Ik geef mijn zuchten aan de wind
Waar het verlangen sterft
Zeven lichamelijke verlangens
Die mijn verlangen ontketent

Mijn lippen zijn sterren van de avond
Zeven maansikkels
Dat het verlangen me niet vasthoudt
In de wens om van jou te zijn

Ik wil zijn. Ik ben zo
Zeven stukken wind
Zeven rozen in een tuin
In een tuin die ik zelf verzin

Zeven winden van nostalgie
Zeven verschillende geuren
In de kristallen van fantasie
Minnaar van verstrooide liefdes

Zeven schreeuwen om te schreeuwen
Zeven stiltes om te leven
Zeven manen om te stralen
En een hemel om te laten gebeuren

Ik geef mijn zuchten aan de wind
Waar het verlangen sterft
Zeven lichamelijke verlangens
Die mijn verlangen ontketent

Mijn lippen zijn sterren van de avond
Zeven maansikkels
Dat het verlangen me niet vasthoudt
In de wens om van jou te zijn

Dat het verlangen me niet vasthoudt
In de wens om van jou te zijn
Dat het verlangen me niet vasthoudt
In de wens om van jou te zijn