忘れじの言の葉 (wasureji no kotonoha)
DAZBEE
De woorden weven
De woorden weven
In een dromerige schaduw
De reiziger verdwaalt
In een diep sprookjesachtig mist
Met een hand vol sashimi
Voel ik voorzichtig de voorbode
Wat ik opvang, valt eruit
Een straal van licht, zo klein
La-di-da-di-da
De schaduw van herinneringen glimlacht
De plek waar gedachten eindigen
Is nog steeds ver weg
Zoekend naar wat verloren is
De klank wordt gezongen
Duizenden, miljoenen
Worden de resonantie van de diepte
Ooit verloren en afgenomen
Zelfs als het vervaagt
Zal het nooit vergeten worden
Een verhaal
Met vingers die zich verstrengelen
Voel ik iemands droom
Alleen de woorden van de gedachten
Weerklinken hier
De woorden weven
In een dromerige schaduw
De naam van de reiziger
Is een sprookje
Zoekend naar wat verloren is
De klank wordt een pad
Duizenden, miljoenen
De helden van de diepte gaan
Ooit verloren en afgenomen
Zelfs als het vervaagt
Zal het hier zijn
Zonder vergeten te worden
Zoekend naar wat verloren is
De klank wordt gezongen
Duizenden, miljoenen
Worden de resonantie van de diepte
Ooit verloren en afgenomen
Zelfs als het vervaagt
Zal het nooit vergeten worden
Een verhaal zonder einde
Di-di-da-la-di-di-da
