Saudosa Maloca

Demônios da Garoa

Als je je niet meer herinnert
Mag ik dan vertellen
Dat hier waar je nu staat
Dit hoge gebouw
Vroeger een oud huis was, een statig herenhuis

Het was hier, mijn beste
Dat ik, Mato Grosso en Joca
Onze plek bouwden

Maar op een dag
Konden we ons niet meer herinneren
Kwamen de mannen met gereedschap
En de eigenaar gaf opdracht om het af te breken

We pakten al onze spullen
En gingen naar de straat om de sloop te bekijken
Wat een verdriet voelden we
Elke plank die viel
Pijn deed in ons hart

Mato Grosso wilde schreeuwen
Maar boven zei ik
De mannen hebben gelijk
We vinden wel een andere plek

We konden ons alleen maar neerleggen
Toen Joca zei
God geeft de kou naar de deken

En vandaag liggen we op het gras
In de tuin
En om te vergeten zingen we zo

Verlangen naar de oude plek, geliefde plek
Waar we de dagen doorbrachten, gelukkig in ons leven