Color De Rosa
Diomedes Díaz
Roze Kleur
Altijd ben ik
En ik was gelukkig om jouw eigenaar te zijn
Omdat mijn liefde zo immens was
Dat alles roze leek
Voor jou daagde ik de hele wereld uit
En mijn grootste trots was mijn vrouw
Vandaag moet ik toegeven dat het een fout was
Nooit te twijfelen aan jouw streken
Daarom was mijn pijn zo groot
Daarom was het gevoel sterker
Omdat je met mij een lawine was
Die alles in een moment verwoest
Omdat je met mij een lawine was
Die alles in een moment verwoest
Ik breng in mijn lied een gevoel
Smaak van verdriet en vergeten
Wat een gevoel!
Ik ben op zoek naar verlichting
Voor een gewond hart
En ik vind het niet
Schaduwen van het oude pad
Verwijder deze kwelling uit mij
Ik ben de vogel zonder nest
Ik ben de pijn die in poëzie verandert
Ik ben de vogel zonder nest
Ik ben de pijn die in poëzie verandert
Ik weet dat als de jaren voorbijgaan
Je je fouten zult erkennen
En al diegenen die je nu de hand reiken
Zullen je morgen haten, dat zweer ik
En dan zullen de teleurstellingen opkomen
En zul je heel verdrietig door de wereld lopen
Ik moest alleen blijven
Voelend in de diepte jouw verlatenheid
Terwijl jij dacht dat je had gewonnen
Maar het kwam niet uit zoals je wilde
Met zoveel dat je van goud hield
Maar vandaag bedriegen ze je met fantasie
Met zoveel dat je van goud hield
Maar vandaag bedriegen ze je met fantasie
Je bent als dat kleine jongetje
Dat wanhopig wordt om elk speeltje
Speel er even mee
Omdat het er zo mooi uitziet, daarna laat je het liggen
Merk op dat je zo bent
Omdat je in de liefde
Zei dat je voor mij zou sterven
En gek was op een ander
Zei dat je voor mij zou sterven
En gek was op een ander