Saudade
Dillaz
Verlies
Broeder, aan het einde van de tape, keert het liedje weer terug naar het begin
Soms is het horen ervan een last, de track veranderen is een opoffering
Waarom lachen als ze je de rug toekeren, iedereen twijfelt, geeft geen voordeel
Zelfs als de lucht oplicht, wat straalt is vuurwerk
En wat ik zie, is jouw kin naar beneden
En je lippen nooit omhoog
Vreugde is nooit thuis, de verdriet heerst
Soms willen we niet, en ineens hebben we
Of we willen en vinden nooit
De grote dingen die we verloren
Om kleine dingen waar we aan vasthouden
En jij die speelde, droomde van vrede
Je zwom in de oorlog om wegen te banen
Een huis met uitzicht op de zee
Kijkend naar de bergen om de vogels te horen
Leven zonder te rekenen op het verlies
Zonder te tellen dat het stilletjes komt
Want niets is treuriger
Dan iemand die bijdraagt aan ons alleen zijn
Ik wil later gewoon naar mijn neefje kijken en zeggen
Dat het verlies ons ook raakt
Niet in de drukte, maar in de beat
Zelfs als de naald springt
Zonder veel haast
Maar altijd op het juiste moment
Alles wat logisch is toepassen
Want het is bestemd en we sterven op de datum
En terwijl er mensen zijn die wachten tot de tijd om is
Niet liggen met je ogen dicht
In afwachting van verandering
Je testament is: ik hou niet van, ik wilde niet
Ik was niet op tijd
Ik deed het niet, ik kon niet
Richten om in het midden te raken
Deugd zit niet aan de zijkanten
Volledige bewustzijn van de ernst
Wie verlies voelt, voelt geen gezondheid, mijn jongen
Eer de herinnering en doe het met ziel
Het was nooit nodig om een master te doen
Om de geest en de wereld in de hand te houden
Wie zwijgt stemt toe, wat je voelt
Is heel duidelijk, ik voel het in de woorden
Als je je hand uitsteekt om een deur te openen
Kun je niet huilen als die je klem zet
Soms mis je degenen die niet missen
En dat wordt een cyclus
En het is wanneer je probeert je stap vooruit te zetten
Dat je weer op het driewielertje terugkomt
Tijden waarin je met het onderbewustzijn instapt
En denkt dat je in het belachelijke valt
Soms mis je degenen die niet missen
En dat wordt een cyclus
Soms mis ik het
Om mijn buurt in activiteit en vreugde te zien
In die tijd dat jij zei
Dat het alleen maar een spijker was en alleen maar slechte vibes
Ik mis de tijd waarin
Jouw gezicht deze gewoonte niet droeg
Heel veel gemis om de vriendschap te zien
Tussen de buurten hier in de buurt
Verlies van de schooltijd en de eenheid
Maten met wie ik niet meer praat, alleen door gebrek aan verbinding
Maar wil je echt weten waar ik trots op ben?
Ik ben trots op wat we waren
Niets betaalt wat ik mis.