Escale

De lucht is blauw, de zee is groen
Laat het raam een beetje open

De stroom die rolt aan de horizon
Doet me denken aan een jongen
Die in geen God of duivel geloofde
Ik ontmoette hem in het noorden
Op een avond tijdens een tussenstop in een haven
In een afschuwelijke kroeg
De lucht rook naar zweet en alcohol
Hij droeg geen nepkraag
Maar een twijfelachtig zijden sjaal
Bij binnenkomst zag ik alleen hem
En mijn hart werd verblind
Van blijdschap

De lucht is blauw, de zee is groen
Laat het raam een beetje open

Hij nam mijn hand zonder een woord
Hij trok me mee uit het bistro
Gewoon met een tedere gebaar
Hij was niet ingewikkeld
Hij woonde aan de kade
Ik heb niet geprobeerd te begrijpen
Zijn kamer keek uit op de haven
Zatte zeelieden zongen buiten
Een gaslamp, een bleke gloed
Verlichtte de treurige ruimte
Hij drukte me tegen zich aan
Ik hou van je

De lucht is blauw, de zee is groen
Laat het raam een beetje open

Zijn kus brandt nog steeds
Is dit wat ze liefde noemen?
Zijn schip lag in de baai
De schaduwen van de nacht verdrijvend
Bij het aanbreken van de dag is hij gevlucht
Om zich bij zijn maten te voegen
Ik zag hem op het dek klimmen
En hoewel ik zijn naam niet weet
Ken ik die van het schip
Een schip dat verloren is gegaan
Wat betreft de zeeman durf ik niet meer
Iets te zeggen

De lucht is laag, de zee is grijs
Sluit het raam voor de bries