La Foule
Édith Piaf
De Menigte
Ik zie de stad weer feestvieren en uitzinnig zijn
Stikkend onder de zon en onder de vreugde
En ik hoor in de muziek het geschreeuw, het gelach
Dat barstte en stuiterde om mij heen
En verdwaald tussen deze mensen die mij pushen
Verdwaasd en radeloos blijf ik daar
Als ik me plotseling omdraai, doet hij een stap achteruit
En de menigte komt om mij in hun armen te gooien
Meegesleept door de menigte die ons meesleurt, wegvoert
Verpletterd tegen elkaar, zijn we één lichaam
En de moeiteloze stroom duwt ons, aan elkaar geketend
En laat ons allebei vervuld, bedwelmd en gelukkig achter
Meegesleept door de menigte die snelt en danst
Een gekke farandole, onze twee handen blijven verenigd
En soms opgetild vliegen onze twee in elkaar verstrengelde lichamen weg
En val terug, zowel voldaan, bedwelmd als gelukkig
En de vreugde spatte af van haar glimlach
Het doorboort mij en komt diep in mij naar boven
Maar plotseling liet ik een kreet horen onder het gelach
Als de menigte hem uit mijn armen komt rukken
Meegesleept door de menigte die ons meesleept, wegvoert
Houdt ons uit elkaar, ik worstel en ik worstel
Maar het geluid van mijn stem wordt overstemd door het gelach van anderen
En ik schreeuw van pijn en woede en woede en ik huil
En meegesleept door de menigte die snelt en danst
Een gekke farandole, ik word meegesleept
En ik bal mijn vuisten en vervloek de menigte die mij berooft
De man die ze mij gaf en die ik nooit heb gevonden
