La Foule
Édith Piaf
De Menigte
Ik zie de stad in feeststemming en in extase
Benauwd onder de zon en vol vreugde
En ik hoor in de muziek de kreten, de lachsalvo's
Die knallen en weerkaatsen om me heen
En verloren tussen al die mensen die me duwen
Verdoofd, in de war, blijf ik daar staan
Wanneer plots, ik draai me om, hij wijkt terug
En de menigte komt me in zijn armen werpen
Meeslepend door de menigte die ons voorttrekt
Ons meesleept
Samengeperst tegen elkaar
Vormen we één lichaam
En de stroom zonder moeite
Duwt ons, aan elkaar geketend
En laat ons beiden
Bloeiend, bedwelmd en gelukkig
Meeslepend door de menigte die zich opricht
En die danst
Een dolle farandole
Onze handen blijven verbonden
En soms omhoog geheven
Onze twee lichamen omarmd stijgen op
En vallen weer neer
Bloeiend, bedwelmd en gelukkig
En de vreugde, besprenkeld door zijn glimlach
Doordringt me en spettert diep van binnen
Maar plotseling slaak ik een kreet tussen de lachsalvo's
Wanneer de menigte hem uit mijn armen rukte
Meeslepend door de menigte die ons voorttrekt
Ons meesleept
Ver weg van elkaar
Ik vecht en worstel
Maar het geluid van mijn stem
Verstikt in de lach van anderen
En ik schreeuw van pijn, woede en razernij
En ik huil
Meeslepend door de menigte die zich opricht
En die danst
Een dolle farandole
Ik word ver weg meegevoerd
En ik bal mijn vuisten, vervloekend de menigte die me steelt
De man die ze me had gegeven
En die ik nooit meer heb teruggevonden