L'accordéoniste

Het meisje van plezier is mooi, op de hoek van de straat daar
Ze heeft een klantenkring die haar zakken vult
Als haar werk erop zit, gaat ze ook op pad
Zoekt een beetje droom in een bal van de buitenwijken
Haar man is een artiest, een grappige kleine kerel
Een accordeonist die de java kan spelen

Ze luistert naar de java, maar ze danst niet
Ze kijkt zelfs niet naar de dansvloer
En haar verliefde ogen volgen het nerveuze spel
En de droge, lange vingers van de artiest
Het gaat door haar huid, van onder, van boven
Ze wil zingen, het is fysiek
Haar hele wezen is gespannen, haar adem is ingehouden
Ze is echt een muziekfreak

Het meisje van plezier is verdrietig, op de hoek van de straat daar
Haar accordeonist is als soldaat vertrokken
Wanneer hij terugkomt van de oorlog, nemen ze een huis
Zij wordt de kassière en hij de baas
Wat zal het leven mooi zijn, ze worden echte pacha's
En elke avond, voor haar, speelt hij de java

Ze luistert naar de java die ze zachtjes neuriet
Ze ziet haar accordeonist weer voor zich
En haar verliefde ogen volgen het nerveuze spel
En de droge, lange vingers van de artiest
Het gaat door haar huid, van onder, van boven
Ze wil huilen, het is fysiek
Haar hele wezen is gespannen, haar adem is ingehouden
Ze is echt een muziekfreak

Het meisje van plezier is alleen, op de hoek van de straat daar
De meisjes die chagrijnig zijn, daar willen de mannen niet bij
En het maakt niet uit als ze sterft, haar man komt niet meer terug
Vaarwel aan al haar mooie dromen, haar leven is verknald
Toch brengen haar verdrietige benen haar naar het café
Waar een andere artiest de hele nacht speelt

Ze luistert naar de java, ze hoort de java
Ze heeft haar ogen gesloten, de droge en nerveuze vingers
Het gaat door haar huid, van onder, van boven
Ze wil schreeuwen, het is fysiek
Dus om te vergeten, begint ze te dansen, te draaien
Op de klanken van de muziek

Stop!
Stop de muziek!