Mon légionnaire

Hij had grote, heldere ogen
Waar soms bliksemflitsen doorheen schoten
Zoals de stormen aan de hemel
Hij was vol met tatoeages
Die ik nooit echt begreep
Op zijn nek stond: Niet gezien, niet gepakt
Op zijn hart las je: Niemand
Op zijn rechterarm een woord: Weergalm

Ik weet zijn naam niet, ik weet niets van hem
Hij heeft me de hele nacht bemind
Mijn legionair!
En me achterlatend aan mijn lot
Is hij vertrokken in de ochtend
Vol van licht!
Hij was slank, hij was mooi
Hij rook naar warm zand
Mijn legionair!
Er was zon op zijn voorhoofd
Die licht in zijn blonde haren bracht
Van het licht!

Verloren geluk, weggevlucht geluk
Altijd denk ik aan die nacht
En de wens naar zijn huid knaagt aan me
Soms huil ik en dan denk ik na
Dat toen hij op mijn hart was
Ik mijn geluk had moeten schreeuwen
Maar ik durfde hem niets te zeggen
Ik was bang om hem te zien glimlachen!

Ze vonden hem in de woestijn
Hij had zijn mooie ogen open
Aan de hemel trokken de wolken voorbij
Hij toonde zijn tatoeages
Met een glimlach en toen zei hij
Wijs zijn nek aan: Niet gezien, niet gepakt
Wijs zijn hart aan: Hier niemand
Hij wist het niet, ik vergeef het hem

Toch droomde ik dat het lot
Me op een mooie ochtend zou terugbrengen
Mijn legionair!
Dat we samen ver weg zouden gaan
Naar een prachtig land
Vol van licht!
Hij was slank, hij was mooi
Ze hebben hem onder het warme zand gelegd
Mijn legionair!
Er was zon op zijn voorhoofd
Die licht in zijn blonde haren bracht
Van het licht!