Adiós Nonino

Vanaf een ster die flonkerend
Zal het me signalen geven om te komen
Voor een licht van eeuwigheid
Wanneer het me roept, ga ik gaan
Om te vragen naar dat kind
Dat je verloor met zijn dood
Dat met Nonino is weggegaan
Wanneer het me zegt, kom hier
Zal ik herboren worden, omdat

Ik ben! De wortel, van het land
Dat met zijn klei is gevormd
Ik ben! Bloed en huid, van die Italiaan
Die me zijn zaad gaf
Vaarwel Nonino, wat zal de weg zonder jou
Lang zijn
Pijn, verdriet, de tafel en het brood!
En mijn vaarwel, oh! Mijn vaarwel
Aan jouw liefde, jouw tabak, jouw wijn
Wie? Zonder genade, heeft me de helft gestolen
Door jou weg te nemen, Nonino
Misschien op een dag, kijk ik ook terug
Zoals jij, zal ik zeggen vaarwel, het is voorbij!

En vandaag is mijn oude Nonino een plant
Hij is het licht, de wind en de rivier
Deze stroom van mij vervangt hem
Verlengend in mijn wezen, zijn uitdaging
Ik volg hem in zijn bloed, ik voel het
En ik voel in mijn stem, zijn eigen echo
Deze stem die ooit, hol voor me klonk
Toen ik hem vaarwel zei, vaarwel Nonino

Ik ben! De wortel, van het land
Dat met zijn klei is gevormd
Ik ben! Bloed en huid
Van die Italiaan
Die me zijn zaad gaf
Vaarwel Nonino, je liet je zon
In mijn bestemming
Jouw vurigheid zonder angst, jouw geloof in de liefde
En die drang, oh! Jouw drang
Om de weg met hoop te zaaien
Ik ben jouw honingraat en deze druppel zout
Die vandaag om je huilt, Nonino
Misschien de dag dat mijn piolín wordt geknipt
Zal ik je zien en weten dat er geen einde is