Cuando Los Sapos Bailen Flamenco

Ik ben zo blij je stem te horen, zelfs al slaap je
Eindelijk reisde je zoals in je dromen, op zoek naar een plek om terug te keren
En zonder te kunnen vergeten wat je achterlaat, wat je hebt geleerd
Zullen de gezichten, de dromen, de dagen veranderen en langzaam verlies ik je
Als een cadeau dat, eenmaal vies, werd weggegooid door degene die schoonmaakte, of als een glas na het drinken van de zoetste slok

Met een afscheid, met een ik hou van je en met mijn lippen op je vingers
Om de woorden niet uit te spreken die zoveel angst inboezemen
Je gaat en ik verlies je

Ik ben zo blij je beloftes te horen terwijl je verder weggaat
Weten dat je denkt ooit terug te komen, wanneer de kikkers flamenco dansen
En ik wacht op je, zie je, ook al begrijp ik niet goed dat de kikkers
Kunnen stoppen met springen en dansen, ver weg van hun vijver
Want mijn ogen stralen met jouw gezicht
En nu ik je niet zie, dooft het
Want ik geef er de voorkeur aan dat je aan mijn zijde bent dan dat je niets hebt

Je gaat en ik verlies je