Viagem
Emílio Santiago
Reisiger
Oh! verdriet, vergeef me
Ik ben klaar om te gaan
Vandaag komt de poëzie
Mij tegemoet
De dag is aangebroken
Laten we reizen.
Laten we meerijden
Op de lichte rug
Van de zachte wind
Die al wandelend komt
Van heel ver weg
Van het einde van de zee.
Laten we de ster bezoeken
Van de stralende ochtend
Die ik dacht verloren,
In de vroege ochtend
Maar die zich verstopt
En wil spelen.
Ga zitten op deze heldere wolk,
Mijn poëzie,
Maak je klaar,
Breng een lied mee
Laten we muziek verspreiden
In de lucht.
Kijk hoeveel witte vogels,
Mijn poëzie
Onze wals dansen,
Door de lucht die de dag
Helemaal borduurt
Met zonnestralen.
Oh! Poëzie, help me,
Ik ga varens plukken
Lelies, rozen, dahlia's
In de groene velden
Die jij noemt
De tuinen van de hemel.
Maar maak je geen zorgen,
Mijn poëzie,
Want we zullen terugkomen
Op een gidsster
In een helder licht van de maan
Wanneer het kalmeert.
Of misschien, wie weet,
Zullen we alleen terugkomen
Op het schimmelpaard
In de rozen van de nacht
Wiens naam is straal,
Straal van het maanlicht.